Espigo-d'aigo(-nadant)
Potamogeton natans
Potamogetonaceae
Autre noum : Poutamot.
Noms en français : Potamot nageant, Epi d'eau.
Descripcioun :L'espigo-d'aigo-nadant es uno planto devengudo raro en Prouvènço. Trachis subretout dins lis aigo frejo e pulèu claro que soun pas mouvadisso o peréu en ribo d'aigo. Se recounèis majamen à l'articulacioun de soun pecou emé la fueio que fan un angle, au contro de Potamogeton nodosus (fueio de surfàci). Li fueio que soun dins l'aigo, tóuti en long, soun proun grando, fin qu'à 40 cm.
Usanço :D'ùnis espigo-d'aigo sarien manjadisso en Asìo.
Port : Grando erbo
Taio : 10 à 100 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Idroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Potamogeton
Famiho : Potamogetonaceae
Ordre : Alismatales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 1,5 à 6 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1800 m
Aparado : Noun
Mai à setèmbre
Liò : Aigo
- Lau tourbous
- Mueio
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Subrecousmoupoulito
Ref. sc. : Potamogeton natans L., 1743
Ceraiste(-di-cinq-estamino)
Cerastium semidecandrum
Caryophyllaceae
Noms en français : Céraiste à cinq étamines, Céraiste des sables.
Descripcioun :Pichoto planto menudo de l'an que vèn bèn dins li relarg roucassous e li sablo. Se recounèis i bord di sepalo que soun membranous (fotò). Coumpara emé lou ceraiste-menut que ié sèmblo proun, mai qu'èi pu pegous e pelous.
Usanço :Aquéli pichòti planto soun pas trop couneigudo e nimai sis usanço. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Cerastium
Famiho : Caryophyllaceae
Ordre : Caryophyllales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printems
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1200 m
Aparado : Noun
Liò : Roucaio
- Colo
- Sablo
Estànci : Termoumediterran à Subremediterran
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Cerastium semidecandrum L., 1753